Houdingsreflexen

De houdingsreflexen ook wel posturale reflexen genoemd ontwikkelen zich na de geboorte en blijven de rest van ons leven bij ons. De postale reflexen zijn in eerste instantie posturale reacties. Posturale reacties worden vanuit een gebied van de hersenstam namelijk de middenhersenen geactiveerd. De ontwikkeling wijst dus op een actieve betrokkenheid van hogere hersenstructuren boven de werkzaam heid van de hersenstam. Dit is een teken van toegenomen volgroeidheid van het centrale zenuwstelsel (CZS) Sommige van deze posturale reacties zijn voor het onderwijs belangrijk.

Deze reflexen bestaan uit twee groepen de rechtingsreflexen (viervoetig denk aan kruipen op handen en knieën) en de evenwichtsreflexen (twee benig en denk aan rechtop kunnen staan)

Beiden hebben met houding, beweging en stabiliteit te maken. De richtingsreflexen verschijnen tussen de 3de en 12de levensmaand en dienen het hele leven aanwezig te blijven, zolang deze niet door ziekte of ouderdom worden aangetast. Hierdoor kan het kind zijn hoofd en romp in een bepaalde stand houden als het van lichaamshouding verandert. Door hun komst worden rol-, tijger- en kruipbewegingen vergemakkelijkt, waardoor het kind later gecoördineerde grof motorische bewegingen zal kunnen uitvoeren. Rechtingsreflexen bestaan uit:

Evenwichtsreacties verschijnen pas als de verbindingen naar de cortex zijn versterkt. Deze verschijnen voor het eerst tussen de derde en zesde levensmaand en blijven het hele verdere leven bestaan. Deze bestaan uit bescherming- en kantel reacties die worden opgewekt als men uit balans raakt of als het zwaartepunt wordt verplaatst.

Door een gedeeltelijke afwezigheid van Posturale reflexen hebben deze zeer veel invloed op leerproblemen en de prestaties op school.

Je kan meer informatie over deze reflexen vinden, in het boek Reflexen, leren en gedrag van Sally Goddard Blythe.